Abstract:
Ovaj rad nastoji da adresira faktore koji doprinose uspješnosti profesionalnih fudbalskih
trenera, koja je povezana sa njihovim uticajem na motivaciju i perfomanse igrača, na uzorku ispitanika iz Bosne i Hercegovine, Hrvatske, Srbije i Crne Gore. Cilj rada je proširiti dosadašnja znanja o leadership i coaching vještinama te motivatorskim sposobnostima fudbalskih trenera, te dalje istražiti šta je važno za generalan uspjeh trenera u nogometnoj igri.
Definisane hipoteze se testiraju korištenjem jedne zavisne varijable: samoprocjene usješnosti, i tri nezavisne varijable: leadership, coaching i motivacija. Također se kreiraju dva različita modela: prvi koristeći ordinalnu logističku regresiju, a drugi je multinomski logit model. Skupovi podataka analizirani u ovoj studiji potiču iz upitnika za procjenu samoefikasnosti portugalskih rukometnih trenera koji su uveli Mesquita et al. (2012), a koji je ključni istraživački instrument za ovaj rad. Nekoliko uobičajenih pitanja o samoprocjeni uspješnosti na
osnovu leadership i coaching vještina te motivatorskih sposobnosti uključeno je u naš upitnik, uz neka dodatna pitanja koja su naknadno ubačena nakon pregleda postojeće literature (Partington & Cushion, 2013). Rezultati multinomskog logit modela potvrđuju dobijene rezultate ordinalnog logističkog regresijskog modela. Deskriptivna statistika i većina statističkih testova idu u korist postavljenim hipotezama na početku rada. Stoga, možemo zaključiti da su one istinite, s naznakom da je dokazano da u najvećem broju fudbalski treneri koji posjeduju visok nivo coaching vještina istovremeno smatraju sebe uspješnijim. Potom slijede oni sa visokim nivoom leadership vještina i na kraju oni sa visokim nivoom sposobnosti prenošenja motivacije na igrače.
